சூது 931-940 | Thirukkural, திருக்குறள் 931-940

சூது

931

வேண்டற்க, வென்றிடினும் சூதினை! வென்றதூஉம்,

தூண்டில்-பொன் மீன் விழுங்கியற்று.

932

ஒன்று எய்தி, நூறு இழக்கும் சூதர்க்கும் உண்டாம்கொல்-

நன்று எய்தி வாழ்வதோர் ஆறு?.

933

உருள் ஆயம் ஓவாது கூறின், பொருள் ஆயம்

போஒய்ப் புறமே படும்.

934

சிறுமை பல செய்து, சீர் அழிக்கும் சூதின்,

வறுமை தருவது ஒன்று இல்.

935

கவறும், கழகமும், கையும், தருக்கி

இவறியார்-இல்லாகியார்.

936

அகடு ஆரார்; அல்லல் உழப்பர்;-சூது என்னும்

முகடியான் மூடப்பட்டார்.

937

பழகிய செல்வமும் பண்பும் கெடுக்கும்-

கழகத்துக் காலை புகின்.

938

பொருள் கெடுத்து, பொய் மேற்கொளீஇ, அருள் கெடுத்து,

அல்லல் உழப்பிக்கும்- சூது.

939

உடை, செல்வம், ஊண், ஒளி, கல்வி என்று ஐந்தும்

அடையாவாம்-ஆயம் கொளின்.

940

இழத்தொறூஉம் காதலிக்கும் சூதேபோல், துன்பம்

உழத்தொறூஉம் காதற்று, உயிர்.