புலவி நுணுக்கம்

1311

பெண் இயலார் எல்லாரும் கண்ணின் பொது உண்பர்;

நண்ணேன்-பரத்த!-நின் மார்பு.

1312

ஊடி இருந்தேமா, தும்மினார்-யாம் தம்மை,

‘நீடு வாழ்க!’ என்பாக்கு அறிந்து.

1313

கோட்டுப் பூச் சூடினும் காயும்-'ஒருத்தியைக்

காட்டிய சூடினீர்!' என்று.

1314

'யாரினும் காதலம்' என்றேனா, ஊடினாள்-

‘யாரினும்! யாரினும்!’ என்று.

1315

'இம்மைப் பிறப்பில் பிரியலம்' என்றேனா,

கண் நிறை நீர் கொண்டனள்.

1316

'உள்ளினேன்' என்றேன்; ‘மற்று என் மறந்தீர்’ என்று என்னைப்

புல்லாள், புலத்தக்கனள்.

1317

வழுத்தினாள், தும்மினேனாக; அழித்து அழுதாள்,

‘யார் உள்ளித் தும்மினீர்?’ என்று.

1318

தும்முச் செறுப்ப, அழுதாள், ‘நுமர் உள்ளல்

எம்மை மறைத்திரோ?’ என்று.

1319

தன்னை உணர்த்தினும் காயும், ‘பிறர்க்கும் நீர்

இந் நீரர் ஆகுதிர்!’ என்று.

1320

நினைத்திருந்து நோக்கினும், காயும், ‘அனைத்தும் நீர்

யார் உள்ளி நோக்கினீர்?’ என்று.