உழவு

1031

சுழன்றும் ஏர்ப் பின்னது, உலகம்; அதனால்,

உழந்தும் உழவே தலை.

1032

உழுவார் உலகத்தார்க்கு ஆணி-அஃது ஆற்றாது

எழுவாரை எல்லாம் பொறுத்து.

1033

உழுது, உண்டு, வாழ்வாரே வாழ்வார்; மற்று எல்லாம்

தொழுது, உண்டு, பின் செல்பவர்.

1034

பல குடை நீழலும் தம் குடைக்கீழ்க் காண்பர்-

அலகு உடை நீழலவர்.

1035

இரவார்; இரப்பார்க்கு ஒன்று ஈவர்-கரவாது

கை செய்து ஊண் மாலையவர்.

1036

உழவினார் கைம்மடங்கின், இல்லை-'விழைவதூஉம்

விட்டேம்' என்பார்க்கு நிலை.

1037

தொடிப் புழுதி கஃசா உணக்கின், பிடித்து எருவும்

வேண்டாது, சாலப் படும்.

1038

ஏரினும் நன்றால், எரு இடுதல்; கட்டபின்,

நீரினும் நன்று, அதன் காப்பு.

1039

செல்லான் கிழவன் இருப்பின், நிலம் புலந்து

இல்லாளின் ஊடிவிடும்.

1040

'இலம்!' என்று அசைஇ இருப்பாரைக் காணின்,

நிலம் என்னும் நல்லாள் நகும்.