கள் உண்ணாமை 921-930 | Thirukkural, திருக்குறள் 921-930

கள் உண்ணாமை

921

உட்கப் படாஅர், ஒளி இழப்பர், எஞ்ஞான்றும்-

கள்-காதல் கொண்டு ஒழுகுவார்.

922

உண்ணற்க, கள்ளை! உணில், உண்க, சான்றோரான்

எண்ணப்பட வேண்டாதார்!.

923

ஈன்றாள் முகத்தேயும் இன்னாதால்; என், மற்றுச்

சான்றோர் முகத்துக் களி!.

924

நாண் என்னும் நல்லாள் புறங்கொடுக்கும்-கள் என்னும்

பேணாப் பெருங் குற்றத்தார்க்கு.

925

கை அறியாமை உடைத்தே-பொருள் கொடுத்து,

மெய் அறியாமை கொளல்.

926

துஞ்சினார் செத்தாரின் வேறு அல்லர்;-எஞ்ஞான்றும்

நஞ்சு உண்பார் கள் உண்பவர்.

927

உள் ஒற்றி உள்ளூர் நகப்படுவர்-எஞ்ஞான்றும்

கள் ஒற்றிக் கண் சாய்பவர்.

928

களித்து அறியேன் என்பது கைவிடுக-நெஞ்சத்து

ஒளித்ததூஉம் ஆங்கே மிகும்!.

929

களித்தானைக் காரணம் காட்டுதல்-கீழ் நீர்க்

குளித்தானைத் தீத் துரீஇயற்று.

930

கள் உண்ணாப் போழ்தில், களித்தானைக் காணுங்கால்,

உள்ளான்கொல், உண்டதன் சோர்வு!.