பொச்சாவாமை

        531

இறந்த வெகுளியின் தீதே-சிறந்த

உவகை மகிழ்ச்சியின் சோர்வு.

        532

பொச்சாப்புக் கொல்லும் புகழை-அறிவினை

நிச்சம் நிரப்புக் கொன்றாங்கு.

        533

பொச்சாப்பார்க்கு இல்லை புகழ்மை; அது உலகத்து

எப் பால் நூலோர்க்கும் துணிவு.

        534

அச்சம் உடையார்க்கு அரண் இல்லை; ஆங்கு இல்லை,

பொச்சாப்பு உடையார்க்கு நன்கு.

        535

முன்னுறக் காவாது இழுக்கியான், தன் பிழை,

பின் ஊறு, இரங்கிவிடும்.

        536

இழுக்காமை யார்மாட்டும், என்றும், வழுக்காமை

வாயின், அஃது ஒப்பது இல்.

        537

அரிய என்று ஆகாத இல்லை-பொச்சாவாக்

கருவியான் போற்றிச் செயின்.

        538

புகழ்ந்தவை போற்றிச் செயல் வேண்டும்; செய்யாது

இகழ்ந்தார்க்கு எழுமையும் இல்.

        539

இகழ்ச்சியின் கெட்டாரை உள்ளுக-தாம் தம்

மகிழ்ச்சியின் மைந்துறும் போழ்து!.

        540

உள்ளியது எய்தல் எளிதுமன்-மற்றும் தான்

உள்ளியது உள்ளப்பெறின்.