தவம் 261-270 | Thirukkural, திருக்குறள் 261 - 270

தவம்

261

உற்ற நோய் நோன்றல், உயிர்க்கு உறுகண் செய்யாமை,

அற்றே-தவத்திற்கு உரு.

262

தவமும் தவம் உடையார்க்கு ஆகும்; அவம், அதனை

அஃது இலார் மேற்கொள்வது.

263

துறந்தார்க்குத் துப்புரவு வேண்டி, மறந்தார்கொல்-

மற்றையவர்கள், தவம்!.

264

ஒன்னார்த் தெறலும், உவந்தாரை ஆக்கலும்,

எண்ணின், தவத்தான் வரும்.

265

வேண்டிய வேண்டியாங்கு எய்தலான், செய் தவம்

ஈண்டு முயலப்படும்.

266

தவம் செய்வார் தம் கருமம் செய்வார்; மற்று அல்லார்

அவம் செய்வார், ஆசையுள் பட்டு.

267

சுடச் சுடரும் பொன்போல் ஒளிவிடும்-துன்பம்

சுடச்சுட நோற்கிற்பவர்க்கு.

268

தன் உயிர் தான் அறப் பெற்றானை ஏனைய

மன் உயிர் எல்லாம் தொழும்.

269

கூற்றம் குதித்தலும் கைகூடும்-நோற்றலின்

ஆற்றல் தலைப்பட்டவர்க்கு.

270

இலர் பலர் ஆகிய காரணம்-நோற்பார்

சிலர்; பலர் நோலாதவர்.