மானம் 961-970 | Thirukkural, திருக்குறள் 961-970 |
Thirukkural, திருக்குறள் 961-970 :-
மானம் |
|
961 |
இன்றி அமையாச் சிறப்பின ஆயினும், |
|
குன்ற வருப விடல். |
|
|
962 |
சீரினும், சீர் அல்ல செய்யாரே-சீரொடு |
|
பேராண்மை வேண்டுபவர். |
|
|
963 |
பெருக்கத்து வேண்டும், பணிதல்; சிறிய |
|
சுருக்கத்து வேண்டும், உயர்வு. |
|
|
964 |
தலையின் இழிந்த மயிர் அனையர்-மாந்தர் |
|
நிலையின் இழிந்தக்கடை. |
|
|
965 |
குன்றின் அனையாரும் குன்றுவர்-குன்றுவ |
|
குன்றி அனைய செயின். |
|
|
966 |
புகழ் இன்றால்; புத்தேள் நாட்டு உய்யாதால்; என் மற்று, |
|
இகழ்வார்பின் சென்று நிலை?. |
|
|
967 |
ஒட்டார் பின் சென்று ஒருவன் வாழ்தலின், அந் நிலையே |
|
கெட்டான் எனப்படுதல் நன்று. |
|
|
968 |
மருந்தோ, மற்று ஊன் ஓம்பும் வாழ்க்கை-பெருந்தகைமை |
|
பீடு அழிய வந்த இடத்து?. |
|
|
969 |
மயிர் நீப்பின் வாழாக் கவரிமா அன்னார் |
|
உயிர் நீப்பர், மானம் வரின். |
|
|
970 |
இளி வரின், வாழாத மானம் உடையார் |
|
ஒளி தொழுது ஏத்தும், உலகு. |