ஊக்கம் உடைமை 591-600 | Thirukkural, திருக்குறள் 591 - 600

ஊக்கம் உடைமை

       591

உடையர் எனப்படுவது ஊக்கம்; அஃது இல்லார்

உடையது உடையரோ, மற்று?.

       592

உள்ளம் உடைமை உடைமை; பொருள் உடைமை

நில்லாது நீங்கிவிடும்.

       593

'ஆக்கம் இழந்தேம்!' என்று அல்லாவார்-ஊக்கம்

ஒருவந்தம் கைத்து உடையார்.

       594

ஆக்கம் அதர் வினாய்ச் செல்லும்-அசைவு இலா

ஊக்கம் உடையானுழை.

       595

வெள்ளத்து அனைய, மலர் நீட்டம்;-மாந்தர்தம்

உள்ளத்து அனையது, உயர்வு.

       596

உள்ளுவது எல்லாம் உயர்வு உள்ளல்! மற்று அது

தள்ளினும், தள்ளாமை நீர்த்து.

       597

சிதைவிடத்து ஒல்கார், உரவோர்;-புதை அம்பின்

பட்டுப் பாடு ஊன்றும் களிறு.

       598

உள்ளம் இலாதவர் எய்தார்-'உலகத்து

வள்ளியம்' என்னும் செருக்கு.

       599

பரியது கூர்ங் கோட்டது ஆயினும், யானை

வெரூஉம், புலி தாக்குறின்.

       600

உரம் ஒருவற்கு உள்ள வெறுக்கை; அஃது இல்லார்

மரம்; மக்கள் ஆதலே வேறு.