நினைந்து அவர் புலம்பல் 1201-1210 | Thirukkural, திருக்குறள் 1201-1210

நினைந்து அவர் புலம்பல்

1201

உள்ளினும், தீராப் பெரு மகிழ் செய்தலால்,

கள்ளினும் காமம் இனிது.

1202

எனைத்து ஒன்று இனிதேகாண் காமம்; தாம் வீழ்வார்

நினைப்ப, வருவது ஒன்று இல்.

1203

நினைப்பவர் போன்று நினையார்கொல்-தும்மல்

சினைப்பது போன்று கெடும்!.

1204

யாமும் உளேம்கொல், அவர் நெஞ்சத்து?-எம் நெஞ்சத்து,

ஓஒ! உளரே அவர்!.

1205

தம் நெஞ்சத்து எம்மைக் கடி கொண்டார் நாணார்கொல்-

எம் நெஞ்சத்து ஓவா வரல்?.

1206

மற்று யான் என் உளேன் மன்னோ! அவரொடு யான்

உற்ற நாள் உள்ள, உளேன்.

1207

மறப்பின், எவன் ஆவன் மன்கொல்-மறப்பு அறியேன்,

உள்ளினும் உள்ளம் சுடும்?.

1208

எனைத்தும் நினைப்பினும் காயார்; அனைத்து அன்றோ,

காதலர் செய்யும் சிறப்பு?.

1209

விளியும், என் இன் உயிர்-'வேறு அல்லம்' என்பார்

அளி இன்மை ஆற்ற நினைந்து.

1210

விடாஅது சென்றாரைக் கண்ணினால் காணப்

படாஅதி-வாழி மதி!.