புல்லறிவு ஆண்மை 841-850 | Thirukkural, திருக்குறள் 841-850

புல்லறிவு ஆண்மை

841

அறிவு இன்மை, இன்மையுள் இன்மை, பிறிது இன்மை

இன்மையா வையாது, உலகு.

842

அறிவு இலான் நெஞ்சு உவந்து ஈதல், பிறிது யாதும்

இல்லை, பெறுவான் தவம்.

843

அறிவு இலார் தாம் தம்மைப் பீழிக்கும் பீழை

செறுவார்க்கும் செய்தல் அரிது.

844

'வெண்மை எனப்படுவது யாது?' எனின், ‘ஒண்மை

உடையம் யாம்!’ என்னும் செருக்கு.

845

கல்லாத மேற்கொண்டு ஒழுகல், கசடு அற

வல்லதூஉம், ஐயம் தரும்.

846

அற்றம் மறைத்தலோ புல்லறிவு-தம்வயின்

குற்றம் மறையாவழி.

847

அரு மறை சோரும் அறிவு இலான் செய்யும்,

பெரு மிறை, தானே தனக்கு.

848

ஏவவும் செய்கலான், தான் தேறான், அவ் உயிர்

போஒம் அளவும் ஓர் நோய்.

849

காணாதாற் காட்டுவான் தான் காணான்; காணாதான்

கண்டான் ஆம், தான் கண்ட ஆறு.

850

உலகத்தார், ‘உண்டு’ என்பது ‘இல்’ என்பான் வையத்து

அலகையா வைக்கப்படும்.