உறுப்பு நலன் அழிதல் 1231-1240 | Thirukkural, திருக்குறள் 1231-1240

உறுப்பு நலன் அழிதல்

1231

சிறுமை நமக்கு ஒழியச் சேண் சென்றார் உள்ளி,

நறு மலர் நாணின, கண்.

1232

நயந்தவர் நல்காமை சொல்லுவ போலும்-

பசந்து பனி வாரும் கண்.

1233

தணந்தமை சால அறிவிப்ப போலும்-

மணந்த நாள் வீங்கிய தோள்.

1234

பணை நீங்கிப் பைந் தொடி சோரும்-துணை நீங்கித்

தொல் கவின் வாடிய தோள்.

1235

கொடியார் கொடுமை உரைக்கும்-தொடியொடு

தொல் கவின் வாடிய தோள்.

1236

தொடியொடு தோள் நெகிழ நோவல்-அவரை,

‘கொடியர்’ எனக் கூறல் நொந்து.

1237

பாடு பெறுதியோ-நெஞ்சே!-கொடியார்க்கு என்

வாடு தோட் பூசல் உரைத்து?.

1238

முயங்கிய கைகளை ஊக்க, பசந்தது-

பைந் தொடிப் பேதை நுதல்!.

1239

முயக்கிடைத் தண் வளி போழ, பசப்பு உற்ற-

பேதை பெரு மழைக்கண்.

1240

கண்ணின் பசப்போ பருவரல் எய்தின்றே-

ஒள் நுதல் செய்தது கண்டு.