உறுப்பு நலன் அழிதல் 1231-1240 | Thirukkural, திருக்குறள் 1231-1240 |
Thirukkural, திருக்குறள் 1231-1240 :-
உறுப்பு நலன் அழிதல் |
|
1231 |
சிறுமை நமக்கு ஒழியச் சேண் சென்றார் உள்ளி, |
|
நறு மலர் நாணின, கண். |
|
|
1232 |
நயந்தவர் நல்காமை சொல்லுவ போலும்- |
|
பசந்து பனி வாரும் கண். |
|
|
1233 |
தணந்தமை சால அறிவிப்ப போலும்- |
|
மணந்த நாள் வீங்கிய தோள். |
|
|
1234 |
பணை நீங்கிப் பைந் தொடி சோரும்-துணை நீங்கித் |
|
தொல் கவின் வாடிய தோள். |
|
|
1235 |
கொடியார் கொடுமை உரைக்கும்-தொடியொடு |
|
தொல் கவின் வாடிய தோள். |
|
|
1236 |
தொடியொடு தோள் நெகிழ நோவல்-அவரை, |
|
‘கொடியர்’ எனக் கூறல் நொந்து. |
|
|
1237 |
பாடு பெறுதியோ-நெஞ்சே!-கொடியார்க்கு என் |
|
வாடு தோட் பூசல் உரைத்து?. |
|
|
1238 |
முயங்கிய கைகளை ஊக்க, பசந்தது- |
|
பைந் தொடிப் பேதை நுதல்!. |
|
|
1239 |
முயக்கிடைத் தண் வளி போழ, பசப்பு உற்ற- |
|
பேதை பெரு மழைக்கண். |
|
|
1240 |
கண்ணின் பசப்போ பருவரல் எய்தின்றே- |
|
ஒள் நுதல் செய்தது கண்டு. |