நாணுத் துறவு உரைத்த 1131-1140 | Thirukkural, திருக்குறள் 1131-1140

நாணுத் துறவு உரைத்தல்

     1131

காமம் உழந்து வருந்தினார்க்கு, ஏம

மடல் அல்லது இல்லை, வலி.

     1132

நோனா உடம்பும் உயிரும், மடல் ஏறும்-

நாணினை நீக்கி நிறுத்து.

     1133

நாணொடு நல் ஆண்மை பண்டு உடையேன்; இன்று உடையேன்,

காமுற்றார் ஏறும் மடல்.

     1134

காமக் கடும் புனல் உய்க்குமே-நாணொடு

நல் ஆண்மை என்னும் புணை.

     1135

தொடலைக் குறுந்தொடி தந்தாள், மடலொடு

மாலை உழக்கும் துயர்.

     1136

மடல் ஊர்தல் யாமத்தும் உள்ளுவேன் மன்ற;-

படல் ஒல்லா, பேதைக்கு என் கண்.

     1137

கடல் அன்ன காமம் உழந்தும், மடல் ஏறாப்

பெண்ணின் பெருந்தக்கது இல்.

     1138

'நிறை அரியர்; மன் அளியர்' என்னாது, காமம்

மறை இறந்து, மன்று படும்.

     1139

'அறிகிலார், எல்லாரும்' என்றே, என் காமம்

மறுகில் மறுகும், மருண்டு.

     1140

யாம் கண்ணின் காண நகுப, அறிவு இல்லார்-

யாம் பட்ட தாம் படாவாறு.