கயமை 1071-1080 | Thirukkural, திருக்குறள் 1071-1080

கயமை

1071

மக்களே போல்வர், கயவர்; அவர் அன்ன

ஒப்பாரி யாம் கண்டது இல்.

1072

நன்று அறிவாரின் கயவர் திரு உடையர்-

நெஞ்சத்து அவலம் இலர்!.

1073

தேவர் அனையர், கயவர்-அவரும் தாம்

மேவன செய்து, ஒழுகலான்!.

1074

அகப் பட்டி ஆவாரைக் காணின், அவரின்

மிகப்பட்டுச் செம்மாக்கும், கீழ்.

1075

அச்சமே கீழ்களது ஆசாரம்; எச்சம்

அவா உண்டேல், உண்டாம் சிறிது.

1076

அறை பறை அன்னர் கயவர்-தாம் கேட்ட

மறை பிறர்க்கு உய்த்து உரைக்கலான்.

1077

ஈர்ங் கை விதிரார் கயவர்-கொடிறு உடைக்கும்

கூன் கையர் அல்லாதவர்க்கு.

1078

சொல்ல, பயன்படுவர் சான்றோர்; கரும்புபோல்

கொல்ல, பயன்படும் கீழ்.

1079

உடுப்பதூஉம் உண்பதூஉம் காணின், பிறர்மேல்

வடுக் காண வற்று ஆகும், கீழ்.

1080

எற்றிற்கு உரியர் கயவர்-ஒன்று உற்றக்கால்,

விற்றற்கு உரியர் விரைந்து.