இரவு அச்சம்

1061

கரவாது, உவந்து ஈயும் கண் அன்னார்கண்ணும்

இரவாமை கோடி உறும்.

1062

இரந்தும் உயிர் வாழ்தல் வேண்டின், பரந்து

கெடுக, உலகு இயற்றியான்!.

1063

'இன்மை இடும்பை இரந்து தீர்வாம்' என்னும்

வன்மையின் வன்பாட்டது இல்.

1064

இடம் எல்லாம் கொள்ளாத் தகைத்தே-இடம் இல்லாக்

காலும், இரவு ஒல்லாச் சால்பு.

1065

தெள் நீர் அடு புற்கை ஆயினும், தாள் தந்தது

உண்ணலின் ஊங்கு இனியது இல்.

1066

'ஆவிற்கு நீர்' என்று இரப்பினும், நாவிற்கு

இரவின் இளிவந்தது இல்.

1067

இரப்பன், இரப்பாரை எல்லாம்-’இரப்பின்,

கரப்பார் இரவன்மின்’ என்று.

1068

இரவு என்னும் ஏமாப்பு இல் தோணி, கரவு என்னும்

பார் தாக்க, பக்கு விடும்.

1069

இரவு உள்ள, உள்ளம் உருகும்; கரவு உள்ள,

உள்ளதூஉம் இன்றிக் கெடும்.

1070

கரப்பவர்க்கு யாங்கு ஒளிக்கும்கொல்லோ-இரப்பவர்

சொல்லாடப் போஒம் உயிர்!.