பசப்பு உறு பருவரல் 1181-1190 | Thirukkural, திருக்குறள் 1181-1190

பசப்பு உறு பருவரல்

1181

நயந்தவர்க்கு நல்காமை நேர்ந்தேன்; பசந்த என்

பண்பு யார்க்கு உரைக்கோ, பிற.

1182

அவர் தந்தார் என்னும் தகையால் இவர்தந்து, என்

மேனிமேல் ஊரும், பசப்பு.

1183

சாயலும் நாணும் அவர் கொண்டார்-கைம்மாறா

நோயும் பசலையும் தந்து.

1184

உள்ளுவன்மன் யான்; உரைப்பது அவர்திறமால்;

கள்ளம் பிறவோ, பசப்பு.

1185

உவக்காண், எம் காதலர் செல்வார்; இவக்காண், என்

மேனி பசப்பு ஊர்வது!.

1186

விளக்கு அற்றம் பார்க்கும் இருளேபோல், கொண்கன்

முயக்கு அற்றம் பார்க்கும், பசப்பு.

1187

புல்லிக் கிடந்தேன், புடைபெயர்ந்தேன்; அவ் அளவில்,

அள்ளிக்கொள்வற்றே, பசப்பு.

1188

'பசந்தாள் இவள்' என்பது அல்லால், ‘இவளைத்

துறந்தார் அவர்’ என்பார் இல்.

1189

பசக்கமன் பட்டாங்கு, என் மேனி-நயப்பித்தார்

நல் நிலையர் ஆவர் எனின்!.

1190

பசப்பு எனப் பேர் பெறுதல் நன்றே-நயப்பித்தார்

நல்காமை தூற்றார் எனின்.