நெஞ்சொடு கிளத்தல் 1241-1250 | Thirukkural, திருக்குறள் 1241-1250

நெஞ்சொடு கிளத்தல்

1241

நினைத்து ஒன்று சொல்லாயோ-நெஞ்சே!-எனைத்து ஒன்றும்

எவ்வ நோய் தீர்க்கும் மருந்து?.

1242

காதல் அவர் இலர் ஆக நீ நோவது

பேதைமை-வாழி, என் நெஞ்சு!.

1243

இருந்து உள்ளி, என் பரிதல்?-நெஞ்சே!-பரிந்து உள்ளல்

பைதல் நோய் செய்தார்கண் இல்.

1244

கண்ணும் கொளச் சேறி-நெஞ்சே!-இவை என்னைத்

தின்னும், அவர்க் காணல் உற்று!.

1245

செற்றார் எனக் கைவிடல் உண்டோ-நெஞ்சே!-யாம்

உற்றால் உறாஅதவர்?.

1246

கலந்து உணர்த்தும் காதலர்க் கண்டால், புலந்து உணராய்;

பொய்க் காய்வு காய்தி-என் நெஞ்சு.

1247

காமம் விடு, ஒன்றோ; நாண் விடு-நல் நெஞ்சே!-

யானோ பொறேன், இவ் இரண்டு.

1248

பரிந்து அவர் நல்கார் என்று, ஏங்கி, பிரிந்தவர்-

பின் செல்வாய்; பேதை-என் நெஞ்சு.!

1249

உள்ளத்தார் காதலவர் ஆக, உள்ளி நீ

யாருழைச் சேறி?- என் நெஞ்சு!.

1250

துன்னாத் துறந்தாரை நெஞ்சத்து உடையேமா,

இன்னும் இழத்தும், கவின்.