நலம் புனைந்து உரைத்தல் 1111-1110 | Thirukkural, திருக்குறள் 1111-1110

நலம் புனைந்து உரைத்தல்

1111

நல்நீரை! வாழி!-அனிச்சமே!-நின்னினும்

மெல் நீரள், யாம் வீழ்பவள்.

1112

மலர் காணின் மையாத்தி-நெஞ்சே!-'இவள் கண்

பலர் காணும் பூ ஒக்கும்!' என்று.

1113

முறி, மேனி, முத்தம், முறுவல்; வெறி, நாற்றம்;

வேல், உண்கண்;-வேய்த்தோளவட்கு.

1114

காணின், குவளை கவிழ்ந்து நிலன் நோக்கும்-

‘மாணிழை கண் ஒவ்வேம்!’ என்று.

1115

அனிச்சப்பூக் கால் களையாள் பெய்தாள்; நுசுப்பிற்கு

நல்ல படாஅ, பறை.

1116

மதியும் மடந்தை முகனும் அறியா,

பதியின் கலங்கிய, மீன்.

1117

அறுவாய் நிறைந்த அவிர் மதிக்குப் போல

மறு உண்டோ, மாதர் முகத்து!.

1118

மாதர் முகம்போல் ஒளிவிட வல்லையேல்,

காதலை-வாழி, மதி!.

1119

மலர் அன்ன கண்ணாள் முகம் ஒத்திஆயின்,

பலர் காணத் தோன்றல்!-மதி!.

1120

அனிச்சமும் அன்னத்தின் தூவியும், மாதர்

அடிக்கு நெருஞ்சிப் பழம்.